Αυτό και τίποτα άλλο....

Ίσως… Ίσως κάποτε να είμαστε μαζί. Να πηγαίνουμε βόλτες, να με κρατάς αγκαλιά όλο το βράδυ… Να μου λείπεις μόνο όταν κοιμάμαι. Να μου λες ότι με αγαπάς, να το βλέπω, να το νιώθω. Να σε αγγίζω όποτε θέλω. Να με φιλάς λες και δεν υπάρχει αύριο. Να γελάμε, να λέμε αστεία, να τσακωνόμαστε και να κλαίω και εσύ να μην θες να τσακωνόμαστε άλλο. Να μην υπάρχει απόσταση ανάμεσά μας. Να μην υπάρχει πόνος. Μόνο αγάπη. Να μην μπορεί κανένας να μας χωρίσει. Να μας βλέπουν οι φίλοι και να χαμογελάνε. Να μην μπορούν να καταλάβουν αν είμαστε ζευγάρι ή κολλητοί. Να μην έχει σημασία. Να είμαστε ευτυχισμένοι. Να μην κλαίω κάθε βράδυ. Να μπορώ να σου δείχνω πόσο σ´ αγαπάω όχι με λέξεις αλλά με πράξεις. Να έρχομαι σπίτι σου για να σου πω ότι μου έλειψες. Να σου λέω ένα πρόβλημα και εσύ να γελάς και να μου λες “άραξε” και εγώ να νιώθω καλύτερα. Να μην με νοιάζει τίποτα. Να μην με φοβίζει τίποτα. Να έχω εσένα δίπλα μου. Αυτό και τίποτα άλλο.”

Πηγή: http://neverendingnightmarec.tumblr.com/post/68462238325 (smile-cause-someone.tumblr.com)

I need to....

Miami....

Πρόσφατα "ερωτεύτηκα" ακόμα μια πόλη, νοτιοανατολικά των Ηνωμένων Πολιτειών και προστέθηκε χωρίς αμφιβολία στις πόλεις που θέλω να επισκεφτώ και-γιατί-όχι;- να ζήσω κάποτε.
Η πόλη αυτή; Μ Ι Α Μ Ι !Η συγκεκριμένη πόλη ανήκει στην πολιτεία της Florida και για μένα προσωπικά από τις πιο όμορφες.

Θα μπορούσα άνετα να μείνω στη συγκεκριμένη πόλη και μόνο για τη θάλασσα που έχει, καθώς είναι στις όχθες του Ατλαντικού Ωκεανού, με κλίμα τροπικό, δηλαδή θερμοκρασίες που σπάνια πέφτουν κάτω των 20 βαθμών Κελσίου.
Από όσο διάβασα η πιο τουριστική περίοδος είναι από τον Οκτώβριο ως τον Απρίλιο, καθώς τους υπόλοιπους μήνες η πόλη είναι ευάλωτη σε τροπικές καταιγίδες και τυφώνες (πράγμα που εδώ στην Ελλάδα, όσο αναφορά τους τυφώνες, δεν ξέρουμε τι σημαίνει!) και αυτό το κομμάτι είναι το μόνο που με τρομάζει.
Η πόλη όμως είναι πανέμορφη. Μοιάζει εξωτική και ταυτόχρονα τόσο "μοντέρνα" στους ρυθμούς τις με τους ουρανοξύστες να απλώνονται στην παραλία του Miami.
Ο πληθυσμός της πόλης (μέσα στην πόλη, εκτός των προαστίων) είναι γύρω στις 404 χιλιάδες ενώ η επίσημη γλώσσα πέρα από την αγγλική είναι και η ισπανική καθώς μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού είναι από την Κούβα. Οπότε ίσως πρέπει να ξεκινήσω να μαθαίνω και ισπανικά για να μπορώ να συνεννοούμαι με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πόλης (χαχα).
Η αλήθεια είναι πως έχω δηλώσει πως δεν θα μπορούσα να ζήσω σε πόλη χωρίς μια πηγή νερού, έχοντας μεγαλώσει δίπλα στη θάλασσα, στα πόδια του Μεσσηνιακού κόλπου.
Η θάλασσα μου προσφέρει μια γαλήνη που κανείς άλλος δεν μπορεί. Και μόνο ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων ηρεμώ ψυχικά. Πάντα όταν δεν ήμουν καλά και βρισκόμουν στην πόλη μου, κατέτρεχα στη θάλασσα και απλά καθόμουν να την κοιτάω και να την ακούω. Γιατί ήταν (και είναι) η μόνη που μπορεί να με ηρεμήσει.
Πλέον, σπουδάζοντας μακρυά από την πόλη μου, η θάλασσα είναι αυτό που μου λείπει περισσότερο από την πατρίδα! Στην Καστοριά, η λίμνη είναι η μόνη πηγή νερού της πόλης και είναι κάτι που προσπαθώ να συμβιβαστώ (από το τίποτα....).
Έτσι πιστεύω πως το Miami είναι κάτι ιδανικό για μένα αν καταφέρω να φύγω ποτέ και να ζήσω αλλού.
Δεν θα είναι σαν την θάλασσα στην πατρίδα (βλέπε διαφορά κόλπου και ωκεανού) αλλά είναι θάλασσα. Και η θάλασσα, σε οποιαδήποτε μορφή της, μου προσφέρει τη γαλήνη που αναζητώ από μικρή ηλικία. Ίσως γιατί μεγάλωσα έτσι.....

Dexter

Τον τελευταίο καιρό, έχω "κολλήσει" με μια σειρά που τελείωσε φέτος. Τη σειρά "Dexter". Είναι μια σειρά με τον Dexter που δουλεύει ως αναλυτής αίματος στην αστυνομία, αλλά έχει έναν εθισμό. Τον εθισμό να σκοτώνει. Ανθρώπους που το αξίζουν και πληρούν τον κώδικά του. Ανθρώπους που έχουν σκοτώσει αθώους. Και γενικά αποκτά μια μεγαλύτερη πλοκή όσο προχωρά η σειρά.
Το θέμα με αυτή τη σειρά είναι ότι σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα από μια διαφορετική εκδοχή και να τον λυπάσαι περισσότερο από όσο λυπάται ο ίδιος τον εαυτό του.
Ένα ακόμα στοιχείο που παρέλειψα είναι ότι δεν έχει τα συναισθήματα που έχουμε οι υπόλοιποι άνθρωποι και με έχει συγκινήσει το γεγονός ότι λατρεύει τα παιδιά του και κάνει τα πάντα γι' αυτά. Ότι ενώ υπό άλλες συνθήκες θα τον αποκαλούσαμε τέρας, όταν είναι για τα παιδιά του ή την αδερφή του βρίσκει την ανθρώπινη πλευρά του.
Η συγκεκριμένη σειρά με έχει κάνει να σκεφτώ πολλά πράγματα και να επεξεργαστώ διάφορες καταστάσεις διαφορετικά στο μυαλό μου.
Παρόλο που σκοτώνει, πράγμα που υπό άλλες συνθήκες θα το κατηγορούσα, δεν παύω να νιώθω μια συμπόνια για τον πρωταγωνιστή και δεν θέλω με τίποτα να τον πιάσουν.
Ακόμα ένα πράγμα που μ' αρέσει σε αυτή τη σειρά είναι το πόσο έξυπνη είναι και πόσο σε κάνει να μπαίνεις στο μυαλό του και να ακονίζεις τις σκέψεις σου μαζί του.
Τέλος, έχω λατρέψει τον μικρό του Dexter, τον Harisson ο οποίος είναι ένας αξιολάτρευτος μικρούλης!


Quotes:

*Never underestimate the capacity of other people letting you down.
-Harry Morgan


*We all have something to hide, Some dark place inside us we don't want the world to see. So we pretend everything's okay. Wrapping ourselves in rainbows. And maybe that's all for the best, because some of these places are darker than others."
- Dexter Morgan

 *Partners come to us in various ways. Bound together for many different reasons. But for any partnership to work you must not only accept this person into your life but accept her for who she is.
Sometimes partners find us. And us much as we try to push them away they work their way into our lives regardless.
Until we finally realise how much we need them.
- Dexter Morgan

Ένας μήνας για τα Χριστούγεννα.....

Σχεδόν τελείωσε και ο Νοέμβρης, 25 σήμερα, λίγες μέρες ακόμα και θα καλωσορίσουμε τον πρώτο μήνα του χειμώνα, αν και αν κρίνω από το κρύο, τον έχουμε υποδεχτεί ήδη.
Σε έναν μήνα ακριβώς λοιπόν είναι τα Χριστούγεννα, οι γιορτές που περιμένουν όλοι. Ήδη τα μαγαζιά έχουν αρχίσει να στολίζουν (από τον Οκτώβρη η αλήθεια είναι) και σιγά σιγά υποδέχονται τα Χριστούγεννα.
Υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήμουν και εγώ τέτοια εποχή σε mood Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα για μένα ήταν από τις πιο όμορφες γιορτές του χρόνου. Ακόμα είναι. Απλά τα φετινά για κάποιο λόγο δεν θέλω να έρθουν. Ίσως επειδή δεν είμαι στα καλύτερά μου. Και αυτές τις γιορτές όταν τις σκέφτομαι αυτή την περίοδο μου φέρνουν μια μελαγχολία.
Μέχρι και σπίτι μου δεν ανυπομονώ να πάω. Δεν περιμένω να κατέβω. Ούτε να στολίσουμε δέντρο, ούτε να αλλάξει ο χρόνος ούτε να έρθουν οι γιορτινές μέρες. Δεν θέλω να το σκέφτομαι καθόλου.
Και κάθε φορά που ακούω τους άλλους γύρω μου να χαίρονται για τις γιορτές και για τις στολισμένες βιτρίνες που βλέπουν, τους ζηλεύω. Τους ζηλεύω τόσο πολύ και εύχομαι να μπορούσα να χαρώ και εγώ με τον ίδιο τρόπο. Αλλά νιώθω πως όσο πλησιάζουν οι γιορτές και όσο πιο κοντά στα Χριστούγεννα ερχόμαστε, τόσο πιο μελαγχολικά θα νιώθω.
Ίσως να πρέπει να βρεθώ ανάμεσα σε παιδάκια, για να μπορέσω να νιώσω τη χαρά που νιώθουν όταν έρχονται τα Χριστούγεννα. Ίσως να μπορέσω να νιώσω διαφορετικά.
Μία από τις πιο χαρούμενες γιορτές του χρόνου, ίσως και η πιο χαρούμενη και δεν μπορώ να χαρώ. Ίσως είμαι χειρότερα από όσο νόμιζα....

Το Μονόγραμμα

“«Θα πενθώ πάντα –μ’ ακούς;– για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο.
Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ’ άλλα που πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα.
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει – ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει – ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.»”

—	Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

The #unpaixtable Blogger Award!

Σήμερα διάβασα πως κέρδισα το βραβείο του Unpaixtable Blogger από την φανταστικότατη Λίζα ! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύυυυ! Εννοείται πως ισχύει το ίδιο και για σένα...!

 

 

Όπως κάθε παιχνίδι έχει και κανόνες(μη βαριέστε, σας βλέπω!), οπότε ξεκινάμε μ' αυτούς:
-Στην αρχή της ανάρτησης σου πες μας από ποιον έλαβες το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς το blog του!
-Επ! μην βαριέσαι ! Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις ...
-Οι έξι ερωτήσεις είναι πάντοτε ίδιες, ενώ η έβδομη συντάσσεται από τον unpaixtable και απευθύνεται στους επόμενους.
-Πρότεινε πέντε άτομα για να λάβουν το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς τα ιστολόγια τους.
-Στο τέλος του post απηύθυνε την πιο unpaixtable ερώτηση σου ...στους bloggers που προτείνεις!
-Και μην ξεχνάς κάτω από την εικόνα με το σήμα του βραβείου βάλε link που οδηγεί στην ανάρτηση (http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award) Όταν το κάνεις... give a shout to all4blogs διότι θα σε προσθέσει στην λίστα με τους συμμετέχοντες
1)Intro ( Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)

Στο blog αποκαλούμαι Fallen Angel, και μένω προσωρινά στην Καστοριά, ενώ είμαι γέννημα-θρέμα Καλαματιανή. Είμαι μια ευαίσθητη Καρκίνος (και όταν λέω ευαίσθητη, το εννοώ) και χρησιμοποιώ Blogger...

2)Ποιο είναι το moto του Blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!

"Angels are watching over you...."

3)Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;

Νομίζω το κρυφτό. Γιατί ο καθένας μας προσπαθεί να "κρυφτεί" μέσω του προσωπικού του blog, ώστε να μπορεί να εκφράσει πιο εύκολα τα συναισθήματά του και να ανοιχτεί περισσότερο όσο δεν τον αναγνωρίζουν οι υπόλοιποι.

4)Όταν γίνω διάσημος blogger θα... (συμπλήρωσε την φράση)

...συνεχίσω να γράφω γι' αυτά που με απασχολούν. Και δεν θα σταματήσω να ευχαριστώ όλους αυτούς που με διαβάζουν...!

5)Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.

Είναι και η προσωπικά αγαπημένη μου. Μία από τις πρώτες αναρτήσεις μου στο blog...
Ο Φύλακας ο Άγγελός μου....

6)Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog-όσφαιρα και γιατί;

Οποιαδήποτε κατηγορία με προσβάλει σαν άνθρωπο ....

7)Η έβδομη ερώτηση ανήκει πάντοτε σε αυτόν που παραλαμβάνει το βραβείο και συνεχίζει την αλυσίδα! Από την Λίζα η ερώτηση ήταν: Αν έπρεπε να διαλέξετε να έχετε στη ζωή σας ένα θυελλώδη έρωτα ή μια ανεξίτηλη στο χρόνο φιλία, ποια θα ήταν η επιλογή σας;

Η αλήθεια είναι ότι έχω καεί και από φίλους αλλά και από έρωτες, με τη μόνη διαφορά ότι έχω φίλους οι οποίοι μου στάθηκαν και μου στέκονται ακόμα και σήμερα σε διάφορες δύσκολες στιγμές της ζωής μου, αλλά και στις καλές μου στιγμές.
Έτσι σαν προσωπικό μου "μότο" έχω ότι ποτέ δεν θα έβαζα κάποιον έρωτα πάνω από μια φιλία και ιδίως πάνω από τους φίλους που έχω ήδη γιατί κανείς δεν αξίζει όσο οι φίλοι μου.
Έτσι αν το δω από αυτή την άποψη θα έλεγα μια ανεξίτηλη στο χρόνο φιλία.
Αν όμως, το δω από την άλλη πλευρά, με τους φίλους που έχω, πραγματικά δεν χρειάζομαι περισσότερους γιατί είναι οι καλύτεροι που θα μπορούσα να ζητήσω. Οπότε αν το δω από αυτή την άποψη θα έλεγα έναν θυελλώδη έρωτα. Γι' αυτό δεν ξέρω ποιο από όλα να διαλέξω....

Εγώ από τη δική μου πλευρά δεν έχω κάποια blog για να συνεχίσω και να κάνω την επόμενη ερώτηση. Παρά μόνο τη Λίζα.

La Luna....

Δεν νομίζω πως έχω αναφέρει ποτέ στο blog για μία από τις μεγαλύτερες αδυναμίες μου: Το φεγγάρι. Νομίζω πως είναι ένα από τα ομορφότερα πράγματα στον κόσμο μας και αυτός είναι και ο λόγος που προτιμώ τις νύχτες.
Κάθισα και ξεσκάλισα όλες τις φωτογραφίες μου και βρήκα πολλές που απεικονίζουν το φεγγάρι. Πιο παλιά είχα μια συνήθεια να το φωτογραφίζω κάθε πανσέληνο. Σα να μην ήθελα να χάσω κομμάτι του. Πλέον δεν το κάνω αλλά παρατήρησα πως έχω βγάλει αρκετές. Θα τις τοποθετήσω παρακάτω με χρονολογική σειρά:

 

 

4.08.2009 - Καλαμάτα

 

 

 

 

2.09.2009 - Καλαμάτα

5.09.2009 - Καλαμάτα

 

 

28.12.2009 - Καλαμάτα

26.06.2010 - Καλαμάτα

13.08.2011 - Καλαμάτα

06.05.2012 - Καστοριά

26.07.2012 - Καλαμάτα

02.08.2012 - Αθήνα

03.08.2012 - Αθήνα

04.08.2012 - Σαντορίνη

05.08.2012 - Σαντορίνη

01.03.2013 - Καλαμάτα

28.03.2013 - Καλαμάτα

26.04.2013 - Καστοριά

27.04.2013 - Καστοριά

20.09.2013 - Καστοριά

17.10.2013 - Καστοριά