I stopped fighting my inner demons. We are on the same side now.

"Don’t get too close, it’s dark inside, it’s where my Demons hide…"
Και η αφορμή αυτή τη φορά για να γράψω είναι το τραγούδι των Imagine Dragons.
Όλοι έχουμε τους προσωπικούς μας δαίμονες, που ο καθένας τους αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο.
Για μένα αυτό τον καιρό ισχύει η φράση: " I stopped fighting my inner demons. We are on the same side now."
Με έχουν κουράσει τα πάντα. Με έχει κουράσει η καθημερινότητα. Με έχουν κουράσει οι έξοδοι. Με έχει κουράσει το να προσποιούμαι ότι είμαι καλά. Δεν μπορώ να το κάνω άλλο. Πρέπει όμως. Δεν μπορώ να δείχνω στον κόσμο ότι δεν είμαι καλά. Δεν πρέπει να δείχνω αδύναμη. Δε θέλω. Το μόνο που με βοηθάει αυτό τον καιρό είναι η μουσική και ο νέος τρόπος που βρήκα να ξεσπώ. Μόνο αυτά με κάνουν να νιώθω διαφορετικά πλέον.
Δεν νομίζω πως υπήρχα ποτέ σε χειρότερη κατάσταση από ότι είμαι αυτή την περίοδο. Ενώ έχω περάσει και άλλες δύσκολες καταστάσεις, αυτή με έχει επηρεάσει πολύ. Και είναι ότι τα σκέφτομαι όλα αυτό τον καιρό.
Δεν μπορώ να είμαι καλά. Όσο και να προσπαθήσω δεν μπορώ. Προτιμώ να περνάω χρόνο μόνη μου και να ξεσπώ μόνη μου. Ποτέ πριν δεν απολάμβανα την μοναξιά όσο τώρα. Είναι λίγο άσχημο αυτό, το καταλαβαίνω, αλλά έτσι αισθάνομαι.
Όπως είπα και στην αρχή, δεν έχω καμία διάθεση να πολεμήσω τους προσωπικούς μου δαίμονες. Βλάπτω τον εαυτό μου επανειλημμένα γιατί είναι ο μόνος τρόπος που με επαναφέρει. Είναι μια ικανοποίηση που δεν μπορώ να εξηγήσω. Μια περίεργη, σκοτεινή και εθιστική γαλήνη. Που δεν θες να σταματήσει. Δεν θες να βάλεις όρια σ' αυτή αλλά ξέρεις πως πρέπει. Δεν πρέπει να ξεπεράσεις τα όρια. Και όλα αυτά γεμίζουν το μυαλό σου με σκέψεις. Πάλι. Αυτό που ήθελες να αποφύγεις από την αρχή. Να διακόψεις το μυαλό σου από το να σκέφτεται. Έτσι συνεχίζεις. Συνεχίζεις αφήνοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σου όλα αυτά και αφήνεσαι ολοκληρωτικά σ' αυτή τη γαλήνη.
Δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι ότι έστω προσωρινά σταματά το μυαλό μου από το να σκέφτεται...