Χθες το βράδυ όμως είχα κάτι σαν όνειρο, που δεν ήταν ακριβώς όνειρο, γιατί ήμουν κάτι ενδιάμεσο σε ξύπνια και κοιμισμένη, αυτή την περίεργη φάση. Και είχα λοιπόν, ένα όραμα/'ονειρο στο οποίο είδα ότι μου συνέβη ένα ατύχημα και πέθανα. Και απλά παρακολουθούσα τους ανθρώπους μου και τη στάση τους απέναντι στο θάνατό μου. Ήμουν εκεί αλλά δεν με έβλεπαν.
Το χειρότερο ήταν όταν ήμουν κοντά στην οικογένειά μου. Θυμάμαι που άρχισα να κλαίω και εγώ μαζί τους. Και έπειτα, ήταν οι φίλοι μου... Κάποιοι από τους οποίους το είχαν πάρει πολύ άσχημα.
Δεν ξέρω γιατί ονειρεύτηκα ή έστω σκέφτηκα κάτι τέτοιο. Ίσως γιατί μου έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό πώς θα αντιδρούσαν οι φίλοι και γνωστοί στο θάνατό μου. Ξέρω πως δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα, απλά με ταρακούνησε λίγο όταν ξύπνησα/συνήλθα από αυτό το "όνειρο".
Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι είχα ένα γράμμα το οποίο είχα αφήσει πολύ καιρό πριν σε μια πολύ καλή μου φίλη για να το παραδώσει σε ένα άτομο αν κάποια στιγμή συνέβαινε το οτιδήποτε. Και αυτό το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Πώς αν κάτι μου συμβεί θα ήθελα να έχω κάτι στην άκρη ώστε να το διαβάσουν κάποια πρόσωπα και να γράφει μέσα πράγματα που δεν τους έχω πει ποτέ.
Πολύ ματαιόδοξη σκέψη αλλά το έχω σκεφτεί και είμαι πολλές φορές στο "παρατσάκ" να το γράψω αυτό το γράμμα.... Αν βρεθεί κάποια στιγμή θα ξέρουν που θα πρέπει να παραδοθεί....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου