Ξέρεις τα βράδια μου ποτέ δεν ήταν τόσο σκοτεινά. Εκείνο το διάστημα έδινες φως στις νύχτες μου. Συζητούσαμε και γέμιζε ο ουρανός ευχές και γκρίζα όνειρα.
Έτσι είναι.. Όλοι έχουμε κάποια άτομα που φωτίζουν το σκοτάδι της ύπαρξης μας(κυρίως άτομα σαν κι εμένα -υποθέτω κι εσένα- που ονομάζω πλάσματα της νύχτας, εκείνους τους ανθρώπους που στο σκοτάδι του ουρανού βρίσκουν ένα κομμάτι του εαυτού τους http://lisaissmiling.blogspot.gr/2013/05/blog-post_3509.html & http://lisaissmiling.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html). Η ειρωνεία είναι ότι πολύ συχνά τα άτομα που φωτίζουν το σκοτάδι σου είναι εκείνα που σε ρίχνουν σε βαθύτερο σκότος φεύγοντας...
Υπέροχη η αλλαγή στο ιστολόγιο γλυκιά μου! Απλά πανέμορφο!
"Η ειρωνεία είναι ότι πολύ συχνά τα άτομα που φωτίζουν το σκοτάδι σου είναι εκείνα που σε ρίχνουν σε βαθύτερο σκότος φεύγοντας..." Αλήθεια, πολύ μεγάλη ειρωνία... Δίνουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας σε κάποιον και μας φωτίζει τον εσωτερικό κόσμο και φεύγοντας ξεχνάει να μας το δώσει πίσω. Και εμείς, είμαστε ανίκανοι να βρούμε το διακόπτη να το φωτίσουμε ξανά...
"Δίνουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας σε κάποιον[...]και φεύγοντας ξεχνάει να μας το δώσει πίσω" αυτό ακριβώς..κόβουμε κομματάκια του εαυτού μας, κάθε φορά κι από ένα, και τα χαρίζουμε ή τα πετάμε προσπαθώντας να χωρέσουμε έναν άνθρωπο στη ζωή μας. Φεύγοντας τα παίρνει μαζί κι εμείς τα χάνουμε για πάντα, μένοντας κατά κάποιο τρόπο ανάπηροι
Ανάπηροι και κενοί.... Δεν θεωρώ παράλογο το γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά σταματάμε να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ακόμα και όταν μας φέρονται με τον καλύτερο τρόπο. Γιατί έχει γίνει συνήθεια να χάνουμε ανθρώπους από δίπλα μας...
"Δεν θεωρώ παράλογο το γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά σταματάμε να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ακόμα και όταν μας φέρονται με τον καλύτερο τρόπο." διώχνουμε τους ανθρώπους γύρω μας γιατί απλά έχουμε συνηθίσει να φεύγουν...
Ίσως κακώς αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά όταν δεν αντέχουμε να χάνουμε άλλους ανθρώπους από δίπλα μας. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που φοβόμαστε να δεθούμε...
Έτσι είναι.. Όλοι έχουμε κάποια άτομα που φωτίζουν το σκοτάδι της ύπαρξης μας(κυρίως άτομα σαν κι εμένα -υποθέτω κι εσένα- που ονομάζω πλάσματα της νύχτας, εκείνους τους ανθρώπους που στο σκοτάδι του ουρανού βρίσκουν ένα κομμάτι του εαυτού τους http://lisaissmiling.blogspot.gr/2013/05/blog-post_3509.html & http://lisaissmiling.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html). Η ειρωνεία είναι ότι πολύ συχνά τα άτομα που φωτίζουν το σκοτάδι σου είναι εκείνα που σε ρίχνουν σε βαθύτερο σκότος φεύγοντας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η αλλαγή στο ιστολόγιο γλυκιά μου! Απλά πανέμορφο!
"Η ειρωνεία είναι ότι πολύ συχνά τα άτομα που φωτίζουν το σκοτάδι σου είναι εκείνα που σε ρίχνουν σε βαθύτερο σκότος φεύγοντας..." Αλήθεια, πολύ μεγάλη ειρωνία... Δίνουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας σε κάποιον και μας φωτίζει τον εσωτερικό κόσμο και φεύγοντας ξεχνάει να μας το δώσει πίσω. Και εμείς, είμαστε ανίκανοι να βρούμε το διακόπτη να το φωτίσουμε ξανά...
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πάρα πολύ γλυκούλαα <3 !!!
"Δίνουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας σε κάποιον[...]και φεύγοντας ξεχνάει να μας το δώσει πίσω" αυτό ακριβώς..κόβουμε κομματάκια του εαυτού μας, κάθε φορά κι από ένα, και τα χαρίζουμε ή τα πετάμε προσπαθώντας να χωρέσουμε έναν άνθρωπο στη ζωή μας. Φεύγοντας τα παίρνει μαζί κι εμείς τα χάνουμε για πάντα, μένοντας κατά κάποιο τρόπο ανάπηροι
ΔιαγραφήΑνάπηροι και κενοί.... Δεν θεωρώ παράλογο το γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά σταματάμε να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ακόμα και όταν μας φέρονται με τον καλύτερο τρόπο. Γιατί έχει γίνει συνήθεια να χάνουμε ανθρώπους από δίπλα μας...
Διαγραφή"Δεν θεωρώ παράλογο το γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά σταματάμε να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ακόμα και όταν μας φέρονται με τον καλύτερο τρόπο." διώχνουμε τους ανθρώπους γύρω μας γιατί απλά έχουμε συνηθίσει να φεύγουν...
ΔιαγραφήΑκριβώς αυτό που είπες.... Συμφωνώ απόλυτα...Πολύ χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που δεν έχω τέτοια άποψη...!
ΔιαγραφήΚαλώς ή κακώς πολλοί άνθρωποι είναι έτσι.ανάμεσα τους κι εγώ.μάλλον κακώς..
ΔιαγραφήΊσως κακώς αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά όταν δεν αντέχουμε να χάνουμε άλλους ανθρώπους από δίπλα μας. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που φοβόμαστε να δεθούμε...
ΔιαγραφήΈτσι πάει...
Διαγραφή