Good Luck

Καλή επιτυχία στην αγαπημένη μου Χ. που δίνει για Proficiency. Εύχομαι την καλυτερότερη επιτυχία και όλα να πάνε καλά (αν και δεν έχεις ανάγκη εσύ)....

Smoking

 
Πόσες φορές έχεις ακούσει: "Αυτό το πράγμα θα σε σκοτώσει". Όσοι καπνίζεται ξέρετε ακριβώς τι εννοώ. Πόσοι άνθρωποι γύρω σας σας το έχουν πει ή σας το λένε συνέχεια;
Εγώ προσωπικά το ακούω συνέχεια. Πια έχω σταματήσει να δίνω σημασία. Ξέρω ότι τις περισσότερες φορές δεν το λένε για κακό, αλλά δεν μπορώ πια να αντιδρώ. Είμαι καπνίστρια πλέον και δεν έχω σκοπό να το αλλάξω. Δεν μπορώ να πω πώς τελειώνω καπνό μέσα σε 3 μέρες, δεν είμαι τόσο πολύ αλλά καπνίζω. Αρκετά.
Περισσότερο το ακούω από άτομα που δεν καπνίζουν. Αλλά αδιαφορώ τελείως. Δεν έχω την υπομονή πλέον να απαντάω πίσω. Ξέρω ότι έχουν δίκιο & εννοείται ότι ξέρω ότι μου κάνει κακό. Αλλά όπως είπα, δεν έχω σκοπό να το αλλάξω.
Κακές συνήθειες, που είναι συνήθειες πλέον και δεν θες να τις αλλάξεις. Σε έχουν βοηθήσει σε πολλές στιγμές και ήταν εκεί για σένα. Είναι συντροφιά, είναι παρέα.
Ούτως ή άλλως, πόσες φορές έχω ακούσει περιστατικά με ανθρώπους που δεν είχαν ακουμπήσει τσιγάρο στο στόμα τους και έπαθαν ότι θα μπορούσε να πάθει ένας καπνιστής.

Και όπως μου έλεγε ο Σ. τότε: "Θέλω να ζήσω τη ζωή μου όπως θέλω. Δεν πρόκειται να κόψω πράγματα από την καθημερινότητα μου για να ζήσω παραπάνω. Όσο είναι να ζήσω θα ζήσω. Αλλά όταν πεθάνω θα ξέρω πως δεν έχω στερηθεί τίποτα". Αυτό που μου χε πει τότε, το κρατάω μέσα μου συνέχεια. Και πόσο δίκιο είχε! Πόσες φορές οι γιατροί του είχαν πει να κόψει το τσιγάρο και το ποτό και όμως η κατάληξη του δεν ήταν από αυτό. Ήταν από ατύχημα. Και πέρασαν 5 μήνες. Και η απώλειά του δεν συνηθίζεται. Και τις τελευταίες μέρες μου έρχονται συνέχεια στο μυαλό στιγμές και αναμνήσεις που πέρασα μαζί του.
Ίσως είναι και ο λόγος που έχω υιοθετήσει τη συγκεκριμένη στάση τον τελευταίο καιρό. Το ότι δεν είμαι διατεθειμένη να αλλάξω κάτι πάνω μου. Και δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Τι θα πουν οι άλλοι ή τι αντίκτυπο θα έχει σε μένα. Αν θέλω να το κάνω. Το κάνω.

You wouldn’t understand

Είναι πολλά πράγματα τα οποία μπορείς να συζητήσεις με λίγους ανθρώπους. Γιατί δεν μπορούν τα καταλάβουν όλοι. Είναι πράγματα που έχεις ζήσει, έχεις δει ή έχεις ακούσει και δεν μπορείς να τα μοιραστείς σχεδόν με κανέναν. Γιατί κανείς δεν θα τα καταλάβει.
Αλλά και το ίδιο σου το μυαλό δεν μπορεί να τα ξεχάσει. Και όλες αυτές οι καταστάσεις σε σκληραίνουν. Σε αλλάζουν. Σαν άνθρωπο, σα χαρακτήρα. Και τα ξαναζείς συνέχεια μέσα στο μυαλό σου χωρίς να μπορείς να το σταματήσεις.
Έτσι μαθαίνεις να ζεις με αυτά...


You wouldn’t understand. And I could never make you understand.

5 ερωτήσεις που δεν πρέπει να κάνεις σε φοιτητές

Πόσα μαθήματα χρωστάς;

 - Άλλαξε τώρα τη συζήτηση. Τώρα!




Τι θα κάνεις όταν τελειώσεις τη σχολή σου;

- Στην καλύτερη κάτι τέτοιο.
 

 

Ξεκίνησες το διάβασμα για την εξεταστική;

  - Μη μου το θυμίζεις!  



Δεν αγχώνεσαι με την ανεργία που υπάρχει εκεί έξω; 

- Εσύ τι λες; Έχω τη μάνα μου να με αγχώνει δε χρειάζομαι και άλλους!

 
Πότε τελειώνει η εξεταστική σου; 

- Λογικά όταν θα έχεις ήδη κάνει 3-4 μπάνια κι εγώ θα είμαι άσπρος σαν τους Εσκιμώους  



Πηγή: mycampus.gr 

Έγραψα χάλια χθες στην Έκθεση

Ευτυχώς που δεν είμαι μαθητής της τρίτης λυκείου να γράφω Πανελλήνιες. Κομμένος από χέρι θα ήμουν χτες στην έκθεση με το θράσος αυτών που μιλούν για ανθρωπισμό στη χώρα της ανθρωπιστικής κρίσης. Δέκα σελίδες θα έγραφα για τον ανθρωπισμό του Άδωνι και του Στουρνάρα και άλλες τόσες για τον ανθρωπισμό του Μητσοτάκη, του Δένδια, του Βρούτση, του Βαρβιτσιώτη, του Βορίδη και του Πλεύρη. Ποιος Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος και ποιος ανθρωπισμός στη χώρα των άστεγων, των πεινασμένων, των ανασφάλιστων, της Μανωλάδας, των Κασιδιάρηδων και των Φαρμακονησιών; Για ποιον «σύγχρονο άνθρωπο» να γράψεις και να αναπτύξεις τη σκέψη σου στην κόλλα των εξετάσεων; Για τον σύγχρονο απολυμένο; Για τον σύγχρονο καρκινοπαθή που ψάχνει φάρμακο στα κοινωνικά ιατρεία; Για τον σύγχρονο πεινασμένο που στριμώχνεται στις ουρές των συσσιτίων; Για τον μετανάστη που ζει πίσω από τα συρματοπλέγματα της Αμυγδαλέζας ή για τον "παρείσακτο" πρόσφυγα που χάθηκε στα νερά του Αιγαίου;

Με τους εξεταστές να περιμένουν βαθυστόχαστες αναλύσεις και υψηλά αισθήματα, θα έγραφα σίγουρα κάτω από τη βάση με την απανθρωπιά που βιώνω τα τελευταία χρόνια στη χώρα που έκανε κουρελόχαρτο κάθε έννοια ανθρωπισμού. Θα γέμιζα τις σελίδες με αμέτρητες εικόνες απανθρωπιάς και αναλγησίας, όπως αυτές που εικονογραφούν την κοινωνική μας καθημερινότητα και θα αράδιαζα ένα προς ένα τα ονόματα των ανάλγητων βιαστών της ζωής μας.

Θα τους περιέγραφα με τα πιο μελανά χρώματα την ώρα που σηκώνουν το χέρι στη Βουλή και ψηφίζουν τον αφανισμό μας. Θα άδειαζα όλο το μελάνι πάνω στο χαρτί για να μετρήσω την έλλειψη ανθρωπισμού στους νόμους και στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που μας καταδίκασαν να ζούμε. Δεν περισσεύει ανθρωπισμός πια από εσάς. Τον εξαντλήσατε όλο στους λίγους και εκλεκτούς σας φίλους. Για τους υπόλοιπους περίσσεψαν μονάχα τα ψίχουλα του οίκτου και της φιλανθρωπίας των κοινωνικών σας μερισμάτων.

Εκεί αρχίζει και τελειώνει ο δικός σας ανθρωπισμός. Στο προεκλογικό χαρτζιλίκι. Σε αυτή την έκθεση λοιπόν εγώ κόβομαι, είμαι εκτός θέματος και γράφω κάτω από τη βάση. Γιατί, για όλους αυτούς που ζουν κάτω από τη βάση, εσείς είστε εκτός θέματος και ευτυχώς που δεν είμαι δεκαεφτάρης γιατί θα έγραφα και κάτι πιο βαρύ.

Πηγή: left.gr

There's still humanity

Και όμως μετά από αυτές τις εικόνες βλέπεις πως υπάρχει ακόμα στον κόσμο ανθρωπιά. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που κάνουν όμορφες πράξεις χωρίς να ζητούν αντάλλαγμα. Απλά επειδή είναι Άνθρωποι....

"...Becoming a gallery of scars..."

 

“How right that the body changed over time, becoming a gallery of scars, a canvas of experience, a testament to life and one’s capacity to endure it.”
—Janet Fitch

1 Χρόνος Fallen Angels

29 Μαϊου 2014 σήμερα. Ακριβώς ένα χρόνο πριν το Fallen Angels, αυτό εδώ το blog, δημιουργήθηκε. Και πέρασε μόλις ένας χρόνος. Ένας χρόνος, γεμάτος εξομολογήσεις, βγάζοντας από μέσα μου πάρα πολλά πράγματα, απλά γράφοντάς τα εδώ. Σε αυτό εδώ το ημερολόγιο.
Καταθέσεις ψυχής. Δεν περίμενα να αναγνωσθεί από κανέναν & όμως το γεγονός ότι κατάφερε να φτάσει τις 5.349 προβολές μέχρι και σήμερα με κάνει να νιώθω χαρούμενη που προσέλκυσε αναγνώστες. Το συγκεκριμένο blog το θεωρώ σαν την ίδια μου την ψυχή, αν θα έπαιρνε μορφή σε χαρτί-ιστολόγιο.

Από ότι λένε τα στατιστικά στοιχεία της σελίδας, η επισκεψιμότητα, έστω και καταλάθος φαντάζομαι, ήταν από διάφορες χώρες και όχι μόνο από Ελλάδα.

Καταχώριση Προβολές σελίδας Ελλάδα 3284 Ρωσία 864 Ηνωμένες Πολιτείες 548 Γερμανία 530 Ολλανδία 30 Σερβία 30 Ιταλία 7 Κύπρος 6 Ηνωμένο Βασίλειο 6 Μεξικό 5

Παρακάτω είναι οι αναρτήσεις με τις περισσότερες προβολές:

1. Καλό Μήνα (με 89 προβολές)

2. Χαμένα Είδωλα (με 85 προβολές)

3. Bad day, bad feelings... (με 77 προβολές)

4. Καλημέρα (με 59 προβολές)

5. Things we miss most from the 90's (με 58 προβολές)

6. In loving memory of Cory Monteith (με 57 προβολές)

7. Athens Fucking City (με 54 προβολές)

8. Happy Birthday Jensen Ackles! (με 53 προβολές)

9. I'm only human & I crash and I break down (με 52 προβολές)

10. Μια εβδομάδα... (με 45 προβολές)

Από τις προσωπικά αγαπημένες μου είναι (σε τυχαία σειρά):

1. Ο Φύλακας ο Άγγελος μου...

2. Ετοιμάζω Ταξίδι....

3. Η ομοφοβία σκοτώνει...

4. Pain

5. Αφιερωμένο σε ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο

6. Drowning

7. What if there was no tomorrow?

8. alone

9. Αναμνήσεις

10. Απώλεια

11. Άφιξη

12. My Immortal

13. There's a special place in my heart

14. Νύχτες χωρίς όνειρα

15. Τα αστέρια που βλέπουμε

16. Ξεχωριστή Ευχή

17. Για σένα

18. Άρνηση του οργανισμού

19. Μπορεί για σένα κάποιος να είναι το άλλο σου μισό. Γιακάποιον όμως να μην είσαι εσύ το άλλο του μισό.

20. Dear Sis

Τέλος θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για όλες τις αναγνώσεις που κάνετε, για όλα τα σχόλια, πραγματικά ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Και τέλος, θέλω να ευχαριστήσω τη φίλη μου την Χ. η οποία μου έδωσε εξαρχής την ιδέα για τη δημιουργία του Blog.... Love you all! xxx

Το email ενός πατέρα για τον ομοφυλόφιλο γιο του

Το email του Ανδρέα Μαυρομιχάλη, κυκλοφόρησε λίγες ώρες αφότου ο γιος του Χάρης Μαυρομιχάλης, ο καταξιωμένος Κύπριος σκηνοθέτης, πόσταρε στο Facebook ένα βίντεο, με την Whoopi Goldberg να στέλνει το δικό της μήνυμα προς την ΛΟΑΤ κοινότητα της Κύπρου. Αυτό έγινε στο πλαίσιο μιας συνέντευξης που της πήρε για τους σκοπούς ενός ντοκιμαντέρ που κάνει μαζί με την Ολυμπία Δουκάκη, ενώ λίγο αργότερα έστειλε και η ίδια η Ολυμπία Δουκάκη το δικό της μήνυμα. Με αφορμή τις αντιδράσεις για το επικείμενο Pride, στις 31 Μαΐου, πολλοί πια δηλώνουν την υποστήριξή τους στην ΛΟΑΤ κοινότητα, και μιλούν ανοιχτά για την σεξουαλική τους ταυτότητα, και την ανάγκη αποδοχής της ανθρώπινης ποικιλότητας. Ακολουθεί το αυτούσιο μήνυμα του Ανδρέα Μαυρομιχάλη:

 «Θα ήθελα να πω σε όλους ότι ο γιος μου Χάρης είναι ομοφυλόφιλος και είμαι πολύ περήφανος γι' αυτόν, διότι πέραν των ταλέντων που τον διακρίνουν, τον εξαιρετικό του χαρακτήρα, την μεγάλη και γιομάτη αγάπη καρδιά του για όλους, οπωσδήποτε δεν είναι άρρωστος, δεν είναι παιδόφιλος και δεν αντιμετωπίζει τη ζωή σύμφωνα με τις σεξουαλικές του ορέξεις. Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να συγχαρώ τον Δήμαρχο Λευκωσίας Κωνσταντίνο Γιωρκάτζη που, παρ' όλες τις αντιδράσεις, έθεσε υπό την αιγίδα του το πρώτο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας που διοργανώνεται στην Κύπρο. Ταυτοχρόνως θα ήθελα να καλέσω όλο τον κόσμο να εκδηλώσει την συμπαράσταση του σε χιλιάδες παρεξηγημένους συμπατριώτες μας και εκατομμύρια συνανθρώπων μας που μεσαιωνικές αντιλήψεις τους σπρώχνουν στην δυστυχία, στην μιζέρια, στην καταφρόνηση και πολλές φορές στην αυτοκτονία. Πάνω από όλα ας κάνουμε αυτό που πιστεύουμε εμείς ότι είναι ορθό και όχι αυτό που μας λεν οι οποιοιδήποτε άλλοι, που ίσως να μην τρώνε μήλα γιατί είναι απαγορευμένος καρπός. Το Φεστιβάλ θα κορυφωθεί το Σάββατο, 31 Μαΐου με την Πορεία Υπερηφάνειας η οποία θα ξεκινήσει στις 17.00 από την Πλατεία Ελευθερίας και θα καταλήξει στο Δημοτικό Κήπο της πρωτεύουσας όπου θα διοργανωθούν εκδηλώσεις μέχρι αργά το βράδυ. Έρρωσθε και ευδαιμονείτε».

Πηγή: www.lifo.gr