_Δεν με γεμίζει τίποτα μ’ακούς ; τίποτα και τρομάζω που δεν ακούω πια τα καλοκαίρια να έρχονται.
Ούτε τις βόλτες με παγωτό που λερωνόσουν, ούτε τα καΐκια που θέλαμε να ξαπλώσουμε κρυφά. Ούτε τα θέατρα που μου σήκωναν τις τρίχες, τις μουσικές που βάζεις στο πικάπ και νιώθεις ερωτευμένος.
Άδειασα και όσα και να μου θυμίσεις πάλι αδειάζω .
Αδυνατώ να βρω τη ρωγμή.
Όλα ρουφιούνται και σκίζονται στην προπέλα μιας πραγματικότητας που μισεί το καλοκαίρι ,την παιδικότητα και εσένα. _
Πηγή: nefeliasi
πολύ όμορφο...μοιάζει σαν συνονθύλευμα Μονογράμματος-Σονάτας του Σεληνόφωτος-Πολυδούρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι μου θύμισε σονάτα και μένα το συγκεκριμένο ;)
Διαγραφήτο ύφος είναι όντως στο στυλ της σονάτας, αλλά η εμφάνιση και το μέτρο(ιδίως η πρώτη φράση) θυμίζουν παααααάρα πολύ το μονόγραμμα :)
Διαγραφήέχεις δίκιο..Εσύ τα ξέρεις και καλύτερα ;)
Διαγραφήχαχαχαχαχαχαχαχα ειδικά τη σονάτα την είχα στην ύλη των πανελλαδικών :Ρ
Διαγραφήχαχαχ..Κατάλαβα...Απέξω και ανακατωτά :P
Διαγραφή