Mental health problems are like a stain, once they happen in your life you’re scarred by it forever. You have to wake up every single day and make the decision to be better, and that’s not easy. No one understands what a big step it is for a self-harmer to say: “I almost cut today but I didn’t, because I made the choice that I wanted to go on and I shouldn’t hurt myself”.
It took me a long time to understand that life hurts enough, people hurt you enough, you don’t need to hurt yourself. You have to make the decision to take care of yourself. I know I sound a bit like a motivational speaker when I say shit like that but sometimes that’s what it takes.
Πηγή: tumblr.com
It took me a long time to understand that life hurts enough, people hurt you enough, you don’t need to hurt yourself. You have to make the decision to take care of yourself. I know I sound a bit like a motivational speaker when I say shit like that but sometimes that’s what it takes.
Πηγή: tumblr.com
Τη συγκεκριμένη ανάρτηση, παρόλο που την είχα διαβάσει, είχα επιλέξει να μην τη σχολιάσω, καθώς είναι πολύ πιο περιεκτική από χίλιες προτάσεις που θα μπορούσα να γράψω..επέλεξα, όμως, το σχόλιο που θα την κοσμήσει εν τέλει να είναι κάτι που θέλησα να είσαι η πρώτη που θα το μάθει(ένα μικρό σπόιλερ), καθώς οι δικές σου αναρτήσεις ήταν η αφορμή να μου έρθει η συγκεκριμένη έμπνευση..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως ξέρεις, τον τελευταίο καιρό έχω ξαναπιάσει την ιστορία που ξεκίνησα να γράφω πριν χρόνια(αν και τώρα με τη δουλειά γράφω ελάχιστα στα ρεπό μου). Επειδή κατάφερα τον προηγούμενο μήνα να γράψω το πολυπόθητο τέλος(αφήνοντας εκκρεμή την επεξεργασία του αρχικού κειμένου και μια μεταβατική σκηνή που χρειάζομαι επειγόντως), αποφάσισα μιας και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος να επικεντρωθώ στις εμπνεύσεις της στιγμής σχετικά με τις εξελίξεις στα επόμενα μέρη της ιστορίας(εξ αρχής το προόριζα για τριλογία).
Πριν χρόνια, εντελώς τυχαία, επέλεξα ο (υπο)τίτλος του 2ου μέρους να είναι "στην κόψη του ξυραφιού", συμβολίζοντας έτσι έναν αγώνα ταχύτητας, έναν αγώνα ενάντια στο χρόνο. Η έμπνευση, όμως, που μου ήρθε από εσένα, από τις αναρτήσεις σου σχετικά με αυτά που πέρασες μου έδωσαν την ιδέα να προσθέσω ένα ακόμη στοιχείο και συγκεκριμένα την εμφάνιση στο χέρι της ηρωίδας ενός σημαδιού, σαν χαρακιά από ξυράφι, για κάθε θυσία που θα φέρνει τον κακό ένα βήμα πιο κοντά στον σκοπό του(αυτά δεν στα λέω για να μην το χαλάσω :Ρ).
Ήθελα, έτσι, με αυτό το μικρό σπόιλερ, να σε ευχαριστήσω για την έμπνευση που -άθελα σου- μου χάρισες!
φιλάκιαααα
"Κάθε λεπτό που περνούσε ήταν ένας αγώνας ταχύτητας. Κάθε στιγμή, με κάθε της κίνηση, ακροβατούσε στην κόψη του ξυραφιού. Κάθε δευτερόλεπτο μπορούσε να τη φέρει ένα βήμα πιο κοντά στο πεπρωμένο της ή να γκρεμίσει συθέμελα όσα κατάφερε με την αυτοθυσία της..."
Λιζάκι μου...Ό,τι και να πω τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν πώς με έκανες να αισθανθώ αυτή τη στιγμή που διάβασα το σχόλιό σου. Θέλω να σε ευχαριστήσω για το σπόιλερ & με συγκινεί το συγκεκριμένο γεγονός.
ΔιαγραφήΕύχομαι ότι καλύτερο για την έμπνευση και να διαβάσω το βιβλίο σου το συντομότερο δυνατόν.
Να ξέρεις αυτό που μου έγραψες μου δημιούργησε μια μεγαλύτερη σπίθα δύναμης... Σε ευχαριστώ <3
Γλυκούλα μου τα λόγια σου πολύ όμορφα, όπως πάντα! Ευχαριστώ πολύ! <3
ΔιαγραφήΧαίρομαι που ένιωσες έτσι(δικαίως ήθελα να είσαι εσύ η πρώτη που θα το μάθει), δεν φαντάζεσαι πόσα σημαίνει για μένα να προκαλούν τα γραπτά μου τέτοια συναισθήματα...
Δεν ταυτίζομαι εύκολα...Αλλά με τα δικά σου γραπτά ταυτίζομαι τόσο εύκολα.... Γι' αυτό και τα έχω λατρέψει <3
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πάρα πολύ....Σημαίνει πολλά για μένα :*
Είναι και που επικοινωνούμε σε πολλά θέματα.. ;)
ΔιαγραφήΚι εγώ γι' αυτό ξημεροβραδιάζομαι στο δικό σου ιστολόγιο!
Αχχ γλυκιά μου σε ευχαριστώ πάρα πολύυ <3
ΔιαγραφήRight back at ya ;)