Είναι άσχημο να πληγώνεσαι. Αλλά ξέρεις τι είναι ακόμα πιο άσχημο; Να πληγώνεις εσύ ο ίδιος. Το συγγνώμη και οι απολογίες δεν αναιρούν πράξεις, στιγμές, επιλογές. Αλλά πώς αλλιώς να ξεχωρίσεις τον εαυτό σου από αυτούς που έχουν επίγνωση και επίτηδες πράττουν όπως πράττουν αδιαφορώντας για τον πόνο που θα προκαλέσουν; Θα μου πεις, έτσι είμαστε όλοι, αλλά δε συμφωνώ απόλυτα. Υπάρχουν πολλές αιτίες ή αφορμές για να πληγώσεις. Είτε φταίει ο εγωισμός, η εκδίκηση, η έλλειψη συναισθημάτων, η τάση του τα-θέλω-όλα.. Είτε η πεποίθηση ότι μόνο έτσι θα αντέξεις λίγο ακόμα. Η επιβίωση, η επιπόλαιη σκέψη ότι έτσι θα μπορέσεις να μαζέψεις λίγη δύναμη να συνεχίσεις. Δυστυχώς πάντα στη ζωή μας μια φορά θα διαλέξουμε να γλιτώσουμε εμείς αντί να μην πονέσουν οι άλλοι. Μην πεις ότι δεν το έχεις κάνει. Είναι ανθρώπινο. Απλά συνήθως, μετά, όταν αυτός που “αξίζει” υπάρχει στη ζωή σου, επιλεγείς να πληγωθείς εσύ όσες φορές χρειαστεί, προκειμένου αυτός να μη νιώσει στιγμή πόνο. Θα ξαναπληγώσεις, μην νομίζεις. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Αλλά μαθαίνουν. Δε θα πληγώσεις αυτόν που δεν του αξίζει. Θα πληγωθεί αυτός που πρέπει να μάθει κάτι μέσα από αυτό. Έτσι είναι η ζωή και ας την κατηγορούμε και ας την καταριόμαστε. Δεν είναι ωραίο συναίσθημα να πονάει κάποιος εξαιτίας σου, όχι. Είναι καλύτερο όμως να πονάει χωρίς να μετανιώνεις εσύ για κάτι.
Πηγή: Ma, tesoro mio, questo non è Wonderland
Έχω νιώσει πολλές φορές άσχημα για τις φορές που πλήγωσα κάποιον..άσχημο συναίσθημα..το χειρότερο είναι ότι από ένα διάστημα και μετά αν πληγωθείς μπορείς να νιώσεις μίσος, αν πληγώσεις δεν έχεις που να στοχεύσεις την οργή σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς...Είναι αυτό το συναίσθημα που δεν ξέρεις πώς να το αντιμετωπίσεις και πώς να το ξεπεράσεις...:/
Διαγραφή