Ξέσπασμα

Πόσο το είχα ανάγκη το σημερινό ξέσπασμα.  Δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που κατάφερα να κλάψω. Και σήμερα ξέσπασα.

Και όλα αυτά αφού διάβαζα ένα άρθρο που βρήκα τυχαία στην αρχική σελίδα του Facebook. Μόλις έφτασα στο κομμάτι: «

«Γιατί δεν πάμε πάλι στο κρεβάτι» την αγκαλιάζω και κάπως μαλακώνει, «να βάλουμε καμιά σειρά να παίζει και να σε κάνω αγκαλίτσα μέχρι να νιώσεις καλύτερα;»

»

Ναι αυτές οι απλές προτάσεις με έκαναν να κλάψω και ξέσπασα για όλα αυτά που δεν είχα καταφέρει να κλάψω τόσο καιρό. Αυτές οι προτάσεις μου έφεραν πράγματα στο μυαλό. Πράγματα που φοβάμαι ότι θα χάσω. Damn!

Η ψυχολογία μου ήταν σχετικά καλή σήμερα, αλλά με πολύ πίεση και άγχος για τα μαθήματα που έδινα. Ύστερα ήρθε σαν κερασάκι η συμπεριφορά του Χ. Από χθες που δεν ήθελε να βρεθούμε χθες. Εγώ προσπάθησα να το προσπεράσω και επειδή δεν ήθελα να μείνω μόνη μου για να το σκεφτώ κανόνισα να βρεθώ με την παρέα μου και να δούμε ταινία. Κοριτσοπαρέα καταλήξαμε τελικά και κοιμηθήκαμε όλες μαζί. 

Σήμερα λοιπόν με όλη την πίεση και την ψυχολογία που είχα από την προηγούμενη μέρα, δεν ήμουν και στα καλύτερά μου. Ήρθε όμως να κολλήσει το χαμόγελο στα χείλη μου όταν βγήκα από το δεύτερο μάθημα, όπου έγραψα πολύ καλά και πιστεύω πως κατάφερα (επιτέλους!) να το περάσω.

Όμως φυσικά, όπως γίνεται κάθε φορά που μου συμβαίνει κάτι καλό, ήρθε να δέσει η ανακοίνωση του Χ.: «Αύριο φεύγω».

Έριξε τη βόμβα έτσι. Που πάει; Φλώρινα στη γιαγιά του και τη θεία του. Είναι βλέπεις τα άτομα που τον μεγάλωσαν. Και είχαμε συζητήσει ότι θα πήγαινε να τους δει κάποια στιγμή. Αλλά όχι τώρα αμέσως.
Και όταν τόλμησα να κάνω την ερώτηση: «Πώς και τόσο απότομη η απόφασή σου»; Η δική του απάντηση ήταν: «Δεν θέλω να κάτσω άλλο εδώ».

Και φυσικά το κερασάκι ήταν το ότι δεν έχουμε βρεθεί πέντε μέρες λόγω αρρώστιας, χθες προληπτικά και σήμερα που τον ρώτησα αν θα τον δω πριν φύγει μου είπε: «Σήμερα μπα, αύριο αν προλάβω θα σε πάρω τηλέφωνο».

Απάντησα ένα : «Δε νομίζω να προλάβεις αύριο, αλλά οκ». Και η κουβέντα τελείωσε εκεί. 

Πραγματικά δεν μπορώ να εξηγήσω την απότομη και απόμακρη συμπεριφορά του. Με τίποτα. Δεν ήταν έτσι και δεν ξέρω γιατί συμπεριφέρεται έτσι. Δεν ξέρω αν θα ξαναμιλήσουμε το βράδυ πριν πάμε για ύπνο, αυτός φυσικά αν στείλει γιατί εγώ δεν έχω σκοπό. Και αν θέλει να με δει πριν φύγει ας πάρει ένα τηλέφωνο το πρωί (που σιγά μην πάρει) να με χαιρετήσει. Διαφορετικά η στάση μου θα αλλάξει όπως έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει απέναντί του. 

Ναι δε διαφωνώ πως δεν έχουμε σχέση για να απαιτώ πράγματα αλλά τα στοιχειώδη τουλάχιστον πιστεύω πρέπει να τα τηρεί. Και δεν πιστεύω πως είμαι παράλογη στο συγκεκριμένο θέμα. Ιδίως από τη στιγμή που δεν ξέρει πόσο καιρό θα εγκατασταθεί στη Φλώρινα. Μπορεί ένα μήνα, μπορεί και παραπάνω. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του. 

“There's a storm coming,. And we all best be ready when she does”. (Hagrid)