Άντρες που δε δεσμεύονται

Της Χαράς Ντάτση

Χαρά Ντάτση

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/anti_mainstream/item1982/Άντρες_που_δε_δεσμεύονται
Copyright © pillowfights.gr

Θέλω να σας πω μια ιστορία που με οδήγησε να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο. 

Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, στο παιδιατρικό τμήμα του νοσοκομείου του Λονδίνου φτιάχτηκε μια ειδική πτέρυγα στην οποία φιλοξενούνταν βρέφη που οι γονείς τους είχαν σκοτωθεί στους βομβαρδισμούς. 

Τα μωρά αυτά δεν είχαν κάτι παθολογικό, απλώς δεν είχαν κανέναν στον κόσμο. Ξαφνικά όμως άρχισαν να πεθαίνουν το ένα μετά το άλλο, χωρίς να υπάρχει κάποιο παθολογικό αίτιο. 

Ο ψυχολόγος του νοσοκομείου κατέληξε στο εξής: Οι νοσοκόμες που τα φρόντιζαν άλλαζαν ανά οχτάωρο τη βάρδια κι έτσι τα μωρά δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν σταθερό δεσμό με ένα άτομο. Επίσης, το προσωπικό δεν ήταν επαρκές για να ανταποκριθεί άμεσα στις ανάγκες ενός βρέφους. Έτσι εκείνα πέθαιναν από κατάθλιψη.

 Όσα κατόρθωναν να επιβιώσουν διατηρούσαν μια στάση απόμακρη και παγερή, λες και δεν αισθάνονταν τίποτα ή δεν είχαν καμία ανάγκη. 

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως κάποιον άντρα (ή γυναίκα - η αδυναμία δέσμευσης δεν έχει φύλο) που έχετε προσπαθήσει να σχετιστείτε μαζί του κάποια στιγμή στη ζωή σας; 

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Όταν τους πρωτοσυναντήσεις είναι τρελοί για σένα. Σε βομβαρδίζουν με μηνύματα και τηλέφωνα, σου δίνουν την εντύπωση ότι είναι ερωτευμένοι μαζί σου, δίνουν υποσχέσεις χωρίς κανείς να τους τις ζητήσει. 

Σου ανοίγουν τις πόρτες για να μπεις, επιδιώκουν καθημερινές συναντήσεις, σε κοιτούν στα μάτια και σε θαυμάζουν σα να ήσουν η Μόνικα Μπελούτσι με το μυαλό της Αρβελέρ. 

Και πιθανολογώ ότι όλα αυτά τα εννοούν. 

Μέχρι που ξαφνικά η φούσκα σκάει κι εξαφανίζονται στα καλά καθούμενα. Δεν ξέρεις πότε θα εμφανιστούν ξανά. Όταν το κάνουν, θα είναι σα να μη συμβαίνει τίποτα, λες και είχατε βρεθεί την προηγούμενη. 

Θα σας αγκαλιάσουν σφιχτά σαν να τους έχετε λείψει, όμως δε θα μιλήσουν για το διάστημα που μείνατε χώρια. Συχνά, διατηρούν ταυτόχρονα πολλές χλιαρές, ακίνδυνες σχέσεις προκειμένου να μη χρειαστεί να εμπλακούν συναισθηματικά -προς Θεού!- σε μόνο μια. 

Κάπου εκεί εσύ θα αρχίσεις να αναρωτιέσαι τι ζόρι τραβάει το άτομο και τι θέλει από εσένα. 

Όπως επίσης θα θελήσεις να μάθεις σε ποια κατηγορία ανήκει αυτό που έχετε. Η στιγμή που θα τολμήσεις να προφέρεις τη λέξη «σχέση» θα πυροδοτήσει τις αλυσιδωτές του αντιδράσεις. 

Τότε θα δηλώσει ότι είναι ανεξάρτητος, ότι όσο κι αν προσπαθείς να τον βάλεις στα κουτάκια της σχέσης αυτός θα αντιστέκεται και ότι δε μπορεί να δεσμευτεί μαζί σου. Το τονίζω το «μαζί σου» γιατί έχει σημασία. 

Είναι η κρίσιμη στιγμή που σου πετάει τη μπάλα ώστε να νιώσεις ότι εσύ φταις, ότι εσύ έχεις το πρόβλημα, ότι αυτός θέλει αλλά δεν μπορεί εξαιτίας σου. 

Επίσης, είναι η κρίσιμη στιγμή που εσύ θα γατζωθείς πάνω του ακριβώς γιατί νιώθεις ότι την απόρριψη. 

Πιθανότατα να σου το αιτιολογήσει κιόλας -είσαι πολύ ψηλή, πολύ κοντή, πολύ παχειά, πολύ αδύνατη, μένεις μακριά, μένεις πολύ κοντά, έχεις παιδί, δεν έχεις παιδί, είσαι πολύ καλή γιαυτόν, δεν είσαι πολύ καλή γιαυτόν... 

Μη μασήσεις, δε φταις εσύ. Δυστυχώς όμως δε φταίει ούτε αυτός. 

Ας δούμε γιατί. Πράγματι, υπάρχουν άνδρες που δείχνουν να αντιστέκονται σθεναρά στις προσπάθειές μας να τους πλησιάσουμε, σα να ερμηνεύουν το άγγιγμά μας ως απειλή για την ελευθερία τους. Για εκείνους η ελευθερία είναι η σημαντικότερη συνθήκη στη ζωή τους. Την προστατεύουν με τόση εμμονή την ανεξαρτησία τους που σε εντυπωσιάζει. 

Στην πραγματικότητα ανησυχούν για το ρίσκο. 

Τι θα γίνει αν αγαπήσουν και στη συνέχεια τους παρατήσουν; Τι θα γίνει αν εγκαταλειφθούν; Αν προδοθούν; Αν ο άλλος αλλάξει γνώμη και φύγει; Πώς θα το αντέξουν; 

Για εκείνους αυτό είναι αδιανόητο.

Όσο έντονα νιώθουν την ανάγκη να σχετιστούν άλλο τόσο την τρέμουν. Όσο θέλουν να είναι σε μια σχέση άλλο τόσο το απεχθάνονται. 

Το αστείο είναι ότι αφού διαλυθούν οι σχέσεις, εκείνοι συνειδητοποιούν τι χάσανε και στις επόμενες σχέσεις τους εξειδανικεύουν εκείνο το «υπέροχο άτομο» που δε στάθηκαν ικανοί να κρατήσουν δίπλα τους, συνεχίζοντας φυσικά να αγνοούν το άτομο που είναι τώρα στη ζωή τους. Φτανοντάς στο δια ταύτα, αυτοί οι άνδρες υπάρχουν ανάμεσά μας. 

Το ερώτημα είναι «εσύ τι θες να κάνεις με αυτούς;». 

Εγώ θα σου προτείνω το εξής: άγγιξέ τους απαλά. Χάιδεψέ τους. Ακου τους. Δωσε τους χώρο και χρόνο. Μη τους κατακεραυνώνεις, μην τους βρίζεις. Αποδέξου τους όπως είναι. 

Θα το πάω κι ένα βήμα πιο πέρα: αγάπησέ τους χωρίς να τους αλλάξεις. Όσο αντέχεις. Αν αντέχεις. Αλλιώς φύγε. 

Οτιδήποτε άλλο θα στεφθεί από πανηγυρική αποτυχία.

Πηγή: pillowfights.gr